Romaxe de Nosa Señora da Barca
¡Ay ruada, ruada, ruada,
da Virxen pequena
e a súa barca!
A Virxen era de pedra
e a súa coroa de prata.
Marelos os catro bois
que no seu carro a levaban.
Pombas de vidro traguían
a choiva pol-a montana.
Mortos e mortos de néboa
pol-as sendeiros chegaban.
¡Virxen, deixa a túa cariña
nos doces ollos das vacas
e leva sobr'o teu manto
as froles da amortallada!
Pol-a testa de Galicia
xa ven salaiando ai-alba.
A Virxen mira pra o mar
dend'a porta da súa casa.
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequena
e a súa barca!
Federico García Lorca
Sem comentários:
Enviar um comentário