Cando era tempo de inverno
O Curso de Geologia de 85/90 da Universidade de Coimbra escolheu o nome de Geopedrados quando participou na Queima das Fitas. Ficou a designação, ficaram muitas pessoas com e sobre a capa intemporal deste nome, agora com oportunidade de partilhar as suas ideias, informações e materiais sobre Geologia, Paleontologia, Mineralogia, Vulcanologia/Sismologia, Ambiente, Energia, Biologia, Astronomia, Ensino, Fotografia, Humor, Música, Cultura, Coimbra e AAC, para fins de ensino e educação.
Cando era tempo de inverno
Postado por Fernando Martins às 18:37 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalia de Castro
Postado por Fernando Martins às 00:18 0 bocas
Marcadores: Adiós ríos adiós fontes, Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalía de Castro
Postado por Pedro Luna às 22:22 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, cantautor, Federico García Lorca, galego, Galiza, poesia, Rosalía de Castro, Rosas a Rosalía
Romanxe de Nossa Señora da Barca
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequena
e a sua barca!
A virxen era pequena
e a súa coroa de prata.
Marelos os catro bois
que no seu carro a levaban.
Pompas de vidro traguían
a choiva pol-a montana.
Mortas e mortos de néboa
pol-as congostras chegaban.
Virxen, deixa a túa cariña
nos doce ollos das vacas
e leva sobr’o teu manto
as frores da amortallada!
Pol-a testa da Galicia
xa ven salaindo a i-alba.
A Virxen mira pra o mar
dend’a porta da súa casa.
¡Ay ruada, ruada, ruada
da Virxen pequena
e a sua barca!
Federico Garcia Lorca
Postado por Pedro Luna às 07:50 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, Federico Garcia Lorca, galego, música, poesia, Romanxe de Nossa Señora da Barca
Postado por Fernando Martins às 08:02 0 bocas
Marcadores: Afonso X, Alfonso X, astronomia, Cantigas de Santa Maria, Castela e Leão, castelhano, D. Dinis, galaico-português, galego, poesia, Português, Xadrez
Santa Maria, strela do dia
Santa Maria, strela do dia,
Mostra-nos via pera Deus e nos guia.
Ca veer faze-los errados
Que perder foran per pecados
Entender de que mui culpados
Son; mais per ti son perdõados
Da ousadia
Que lles fazia
Fazer folia
Mais que non deveria.
Santa Maria, strela do dia,
Mostra-nos via pera Deus e nos guia.
Amostrar-nos deves carreira
Por gãar en toda maneira
A sen par luz e verdadeira
Que tu dar-nos podes senlleira;
Ca Deus a ti a Outorgaria
E a querria Por ti dar e daria.
Santa Maria, strela do dia,
Mostra-nos via pera Deus e nos guia.
Guiar ben nos pod'o teu siso
Mais ca ren pera Parayso
U Deus ten senpre goy'e riso
Pora quen en el creer quiso;
E prazer-m-ia Se te prazia
Que foss'a mia Alm'en tal compannia.
Santa Maria, strela do dia,
Mostra-nos via pera Deus e nos guia.
Postado por Pedro Luna às 00:08 0 bocas
Marcadores: Afonso X, Alfonso X, astronomia, Cantigas de Santa Maria, Castela e Leão, castelhano, D. Dinis, galaico-português, galego, poesia, Português, Xadrez
Postado por Fernando Martins às 00:00 0 bocas
Marcadores: Dia Nacional da Galiza, galego, Galiza, Hino da Galiza, Os Pinos, Santiago de Compostela
Postado por Pedro Luna às 14:41 0 bocas
Marcadores: Adiós ríos adiós fontes, Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalía de Castro
Negra Sombra
Cando penso que te fuches,
Negra sombra que m’asombras,
Ó pé d’os meus cabezales
Tornas facéndome mofa.
Cando maxino que’ês ida
N’o mesmo sol te m’amostras,
Y eres a estrela que brila,
Y eres o vento que zóa.
Si cantan, ês tí que cantas,
Si choran, ês tí que choras,
Y-ês o marmurio d’o río
Y-ês a noite y ês a aurora.
En todo estás e ti ês todo,
Pra min y en min mesma moras,
Nin m’abandonarás nunca,
Sombra que sempre m’asombras.
in Follas Novas (1880) - Rosalía de Castro
Postado por Fernando Martins às 13:08 0 bocas
Marcadores: Carlos Nuñez, galego, Galiza, Luz Casal, música, Negra sombra, poesia, Rosalía de Castro
O QUE TODO GALEGO CHORARÍA
Chora, Terra, teu pranto xeneroso.
O que todo galego choraría,
en roda de multánime silenzo
e ollares abatidos
sobor do longo corpo derrubado
que fora vivo mastro en loita núa;
perto daqueles beizos, seca fonte
da verba nunca de antes máis belida;
do peito petrucial, refrorecido
de mapoulas pampeiras,
que envexan a nacencia das chorimas;
xunto das postas maos voltas ao xelo,
onde a eito agromaron da súa arte,
no cerne da galega patronía,
vizosas primaveras.
Postado por Fernando Martins às 00:16 0 bocas
Marcadores: Cantares Gallegos, Día das Letras Galegas, galego, Galiza, Rosalía de Castro
Cando era tempo de inverno
Postado por Pedro Luna às 18:06 0 bocas
Marcadores: Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalia de Castro
Postado por Fernando Martins às 00:18 0 bocas
Marcadores: Adiós ríos adiós fontes, Amancio Prada, galego, Galiza, música, poesia, Rosalía de Castro
Adiós, ríos; adiós, fontes
Adiós, ríos; adiós, fontes;
adiós, regatos pequenos;
adiós, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adiós, para sempre adiós!
¡Adiós groria! ¡Adios contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!...
.........................................
Mais son probe e, ¡mal pecado!,
a miña terra n'é miña,
que hastra lle dan de prestado
a beira por que camiña
ó que naceu desdichado.
Téñovos, pois, que deixar,
hortiña que tanto amei,
fogueiriña do meu lar,
arboriños que prantei,
fontiña do cabañar.
Adiós, adiós, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.
Adiós Virxe da Asunción,
branca como un serafín;
lévovos no corazón:
Pedídelle a Dios por min,
miña Virxe da Asunción.
Xa se oien lonxe, moi lonxe,
as campanas do Pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.
Xa se oien lonxe, máis lonxe
Cada balada é un dolor;
voume soio, sin arrimo...
¡Miña terra, ¡adiós!, ¡adiós!
¡Adiós tamén, queridiña!...
¡Adiós por sempre quizais!...
Dígoche este adiós chorando
desde a beiriña do mar.
Non me olvides, queridiña,
si morro de soidás...
tantas légoas mar adentro...
¡Miña casiña!,¡meu lar!
Rosalia de Castro
Postado por Pedro Luna às 15:51 0 bocas
Marcadores: Adiós, Adiós ríos adiós fontes, Amancio Prada, cantautor, Federico García Lorca, galego, Galiza, poesia, ríos; adiós
Postado por Fernando Martins às 01:00 0 bocas
Marcadores: galego, Galiza, Manuel Murguía, Real Academia Galega, Rexurdimento, Rosalía de Castro
Postado por Fernando Martins às 08:01 0 bocas
Marcadores: Afonso X, Alfonso X, astronomia, Cantigas de Santa Maria, Castela e Leão, castelhano, D. Dinis, galaico-português, galego, poesia, Português, Xadrez
Postado por Pedro Luna às 00:35 0 bocas
Marcadores: Dia Nacional da Galiza, galego, Galiza, Hino da Galiza, Os Pinos, Santiago de Compostela
Postado por Pedro Luna às 00:00 0 bocas
Marcadores: Adiós ríos adiós fontes, Amancio Prada, Dia Nacional da Galiza, galego, Galiza, música, Rosalía de Castro
O QUE TODO GALEGO CHORARÍA
Chora, Terra, teu pranto xeneroso.
O que todo galego choraría,
en roda de multánime silenzo
e ollares abatidos
sobor do longo corpo derrubado
que fora vivo mastro en loita núa;
perto daqueles beizos, seca fonte
da verba nunca de antes máis belida;
do peito petrucial, refrorecido
de mapoulas pampeiras,
que envexan a nacencia das chorimas;
xunto das postas maos voltas ao xelo,
onde a eito agromaron da súa arte,
no cerne da galega patronía,
vizosas primaveras.
Postado por Fernando Martins às 00:59 2 bocas
Marcadores: Cantares Gallegos, Día das Letras Galegas, galego, Galiza, Rosalía de Castro